สายลมแห่งเดือนกันยายน ได้พัดพากลิ่นที่ไร้เหตุผล
ผ่านมายังก้นบึ้งในโลกของฉัน
ไม่แปลกเลยที่คนเหล่านั้น
จะไม่เข้าใจในอุดมการณ์และทัศนคติในการดำเนินชีวิตของฉัน
เพียงเพราะเขารู้จักฉันแค่ในบางมุม
...เขาจึงไม่เข้าใจ ในสันดาน ความเป็นไปและจิตใจของฉัน
เพราะมันยากแท้หยั่งถึง
และเขาก็รู้จักเธอแค่ในบางมุม เขาจึงไม่เข้าใจ จิตใจ และความเป็นไป
ในสันดานของเธอ เช่นกัน .......
ฉันไม่โกรธ ปล่อยความคิดเขาให้หลุดออกมา
จากอารมณ์ผสมอะไรบางอย่างซึ่งฉันเองก็ไม่แน่ใจ
ไม่มีประโยชน์ในการทวงถาม
หากฉันห้ามความคิดเขา เขาอาจไม่มีโอกาสได้พัฒนาสมอง
ผู้มองโลกอย่างเอนเอียง
...มันคือความไม่แน่นอนของสสาร
สิ่งที่เปลี่ยน เวลาต่างหากที่เปลี่ยน ฉันคิดเช่นนั้น.
เบื่อหน่าย กับชีวิตมนุษย์ที่โง่เขลา
ใช้ชีวิตที่งี่เง่า กับ เงา หลง กับกลิ่น รส รูป เสียง
ที่เปนเพียง สัจธรรม จอมปลอม....- -"